Bir Afrika Aşk Öyküsü

tarafından aysien Salı Eyl. 23, 2008 11:54 am

Bir Afrika Aşk Öyküsü

Biyolog Douglas–Hamilton oldukça iri ve ürkek olan genç dişi file dikkatle yaklaşıyor. Adı Anne. Kenya’nın kuzey ucunda bir tepenin üzerinde, bir ağaç kümesinin ardında ailesinin birkaç üyesiyle birlikte sakin sakin otluyor. Boynundan sarkan kalın deri tasmanın tam omuzlarına rastlayan bölümünde bir elektronik verici var. Koruma alanına bir Cessna ile gelen Douglas–Hamilton’ın yüksek otlar ve fundalıklar arasında adım adım ilerleyerek ona ulaşmasını sağlayan şey de bu verici. Şimdi dörtayak üzerinde rüzgâra karşı ilerliyor; artık aralarındaki uzaklık 30 metre kadar. Anne, hapır hupur yaprak yemeye devam ediyor. Hamilton’ın varlığından habersiz veya belki de ona aldırmıyor.

Filler bazen tehlikeli olabilir. Kolay heyecanlanan, karmaşık ve bazen de vahşice savunmaya geçen bir doğaları vardır. 40 yıldır filleri inceleyen ve alanında dünyaca tanınmış bir uzman olan Hamilton tasmaya yakından bakmak istiyor. Tasmanın artık çok sıkıyor olabileceğine dair haberler almış –Anne o tasmayla büyüdü dense yeridir; iğne ile uyuşturulup üzerine verici yerleştirilerek araştırmaya dahil edilmesinden bu yana hâlâ aynı tasmayı taşıyor.
Hamilton genelde daha tedbirli hareket ediyor ve fil gözlemlerini bir Land Cruiser’ın güvenli gövdesi içinden yapıyor; ama bu arazide hiçbir araç işlemiyor, üstelik söz konusu olan, Anne’in sağlığı ve rahatı. Tasmanın gevşek olması ve dengeleyici ağırlığın filin boynunun altında sallanması gerekiyor. Hamilton, tasmanın, filin boynunu sıkmadığından emin olmak istiyor. Ama şu anda sık fundalıkların arasından sadece filin koca poposunu görebiliyor. Bu nedenle emekleyerek daha da yakına sokuluyor.

Diğer üç adam geride kalıyor. Bunlardan biri, David Daballen, Douglas–Hamilton’ın himayesi altında olan ve bu gibi görevlerde çoğu kez ona eşlik eden, genç bir Samburulu. İkinci adam, elinde .308 kalibrelik bir Winchester tutan yerli rehber. Üçüncüsü de ben. Douglas–Hamilton’ın sürünerek ilerlemesini izlediğimiz sırada bir diğer dişinin (belki de grubun baskın dişisi olan kocaman bir hayvan bu) usta bir manevrayla onun sağ tarafına yanaşarak araya girdiğini görüyoruz. Baskın dişi bizi görmesin diye hızla eğiliyoruz. Olduğumuz yerde donmuş durumdayız. Fil kuşkulu ve meydan okur bir tavırla yaklaşırken Douglas–Hamilton aldırmaz görünüyor, ama Daballen endişeli. O sırada (daha sonra bana anlattığına göre) filin böylesine kayalık, taşlı bir bayırda ne kadar hızla saldırabileceğini hesaplıyor.

Ve büyük dişi fil düpedüz aşağılama olmasa bile kayıtsızlık ifade eden bir dizi davranış sergiliyor: Sağanak gibi işiyor, lök diye dışkılıyor ve arkasını dönüp gidiyor.

Anne’e gelince, o, zarif bir şekilde fundalıkların arasından sıyrılıp çıkıyor. Douglas–Hamilton’a doğru ilerliyor. Aralarındaki uzaklık 15 metre. Genç dişi fil birkaç saniye için yüzünü dönüp, sanki flaş ışığında güzelliğini sergileyecek çekimler için poz veriyormuş gibi bir tavırla, geniş alnının, sarkık kulaklarının, güzel dişlerinin profilden görüntüsüyle ödüllendiriyor Hamilton’ı. Fotoğraf makinesini doğrultuyor Hamilton ve birkaç kare çekiyor. Ve ardından Anne ağır ağır uzaklaşıyor. Bu birkaç saniye içinde Hamilton fotoğraf makinesinin vizöründen, tasmanın tam da olması gerektiği gibi sarktığını görüyor. Yanlış alarm. Anne tehlikede değil –en azından derisinin zedelenmesi ya da boğulma tehlikesi yok.