sevgiliye mektup

[neveryour]

Canım Sevgilim,



Daha dakikalar öncesinde yanımdaydın, elele, gözgöze, dizdize.

Sesinin masalları andıran tınısı kulağımdan kalbime akıp bir nakış gibi işleniyordu...

Daha az önceydi...

Biraz önce...

Avuçlarının teri avuçlarımın içindeydi... Buluşuyordu tuzlarımız avucumuza sığdırdığımız gönlü sevgiyle dolu denizimizde...

Teninin yasemin çiçeğini andıran ıtırı tenimde...

Bana senden kalan bir alışkanlık bu...

?Kokunu özlemek?

Daha şimdi gitmene rağmen ?kokunu özledim? sevgilim, yasemin çiçeğim, bahar dalım...

Şimdi tek başıma geçtiğim bu yoldan yalnız yürümek ne acı keder böyle...

Ankaranın o kalabalığı, uğultusu yok sanki... Kafamda birbiri içine geçmiş bir top yumaklaşan anılarımdan ve düşlerimden başka birşey kalmadı ellerimde...

Şehir bomboş ve boyutsuz... Bir derinliği yok bu ürpererek umarsızca geçtiğim loş sokakların...

Bu renk cümbüşünün içinde öylesine soğuk, öylesine yalnız ve öylesine bilinçsiz ki adımlarım...

Rüzgarın çaldığı bir ıslıktan başka birşey yok bu sessizlikte...

Yırtıcı bir ıssızlık... Yalnızca ıssızlık...

Bir balıkçı ipi ilmek ilmek boğazımda, düğümleniyor sanki durmaksızın...

Ardından dökülen birkaç temiz gözyaşı sayfalar dolusu...

Umutlar olmasaydı belki, o bembeyaz süt kesiği umutlar...

Dayanılmazdı özlemin...

Seni bırakmak ve arkandan el sallamak bu kadar kolay olmazdı inan bana sevgilim...

Yalnızım... Çaresiz ve umarsız...

Koskoca bir şehir var etrafımda, yeni doğacak güne hazırlanıyor gökyüzü...

Birşeylerin sevincindeler insanlar...

Neşesinde...

Koşuyorlar durmadan heyecanla...

Ses yok... Ekosuz ve öksüz bir şehir...

Sadece hızla akıp giden birşeyler var çevremde.

Donakaldım işte olduğum yerde...

Burdayım hala, bıraktığın yerde...

İlerlese de adımlarım bir fit ileriye gitmiyor benliğim...

Bu mayıs akşamında yoluna gitmek istiyor ayaklarım...

-Mayıs biraz özlem, biraz umut, biraz da yoksul akşamlardır-

Öyle yorgunum ki özleminle...

Verdiğin o bahar çiçeği Hüsnü Yusuflarım solacak saksımda biliyorum...

ve ben birkez daha anlayıp gidişinin üzerinden nice zaman geçtiğini binlerce kez binlerce kez daha ağır bir şiddetle özlemeye devam edeceğim seni...

İster yaz gelsin şimdi ister yeşil bir bahar... Gözlerim değmedikçe gözbebeğine...

Bu güzelliklerin farkına varmadan yaşayacağım mevsimleri...

Her adımda yalnızlığın çivisi ayaklarıma batsa da...

Usulca evime dönüyorum...

Ellerini bir kez daha tutmayı delice bir istekle bekliyorum...



Sonsuzum...



Canım sevgilim...